سرور NFS سیستمی است که یک یا چند دایرکتوری را صادر می کند ، در حالی که مشتری NFS سیستمی است که یک یا چند دایرکتوری را از یک سرور سوار می کند. میزبان می تواند هم سرور NFS باشد و هم مشتری دیگر سرورها.
سرور کنترل می کند که مشتری ها می توانند با چک کردن آدرس IP مشتری در مقابل لیستی از میزبانهای مجاز برای فهرست مورد نظر ، یک فهرست صادر شده سوار شوند. سرور همچنین می تواند برای برخی از مشتری های خاص ، صادراتی را بخواند یا فقط بخواند.
برخلاف سایر سیستم های فایل شبکه ، مشتری NFS هنگام نصب دایرکتوری صادر شده نیازی به ورود به سرور ندارد. سرور به مشتری اعتبار می بخشد تا کاربران را تأیید کند (یا با شناسه یونیکس ، یا با استفاده از احراز هویت Kerberos5) و در هنگام دسترسی به پرونده های صادر شده ، شناسه کاربر فعلی را تهیه کند. بنابراین شما فقط باید میزبان های مشتری را که به آنها اعتماد دارید اجازه دهید فهرست های صادر شده را سوار کنید.